The texts collected in this volume are the result of research in the field of the pressing issues of phenomenology as a “formal,” i.e., genetic-constitutional, investigation of the sense in the scientific and philosophical dialogue to which it aspires from the beginning with Edmund Husserl. The hope of the editors is to offer the reader a textbook of quality and relevance, and perhaps a particular input to challenge and find what is given by revealing itself and/or oneself.

Editors

The range of topics is very wide [...]. The choice of topics itself is extremely interesting; it makes phenomenology, broadly conceived, and its tradition, as well as its present day, a lively and passionate subject.

prof. dr hab. Piotr Mróz

Jest to dzieło, które na obecnym rynku książek fenomenologicznych nie ma konkurencji. Więcej jeszcze. Zaryzykuję stwierdzenie, że można już teraz zaliczyć tę pracę do serii najlepszych książek fenomenologicznych, jakie kiedykolwiek ukazały się w języku polskim. Łączy ona wysoką kulturę filozoficzną i wielką erudycję, która bez problemu pozwala Autorowi poruszać się w najodleglejszych zakamarkach historii filozofii, wysoką świadomość metodologiczną, przejawiającą się zarówno w podejściu hermeneutycznym do interpretowanego tekstu Heideggera, jak i w znakomicie opanowanej umiejętności widzenia i opisu fenomenologicznego – z własnym, bardzo gruntownie przemyślanym i nowatorskim projektem filozoficznej fenomenologii. (z recenzji dr. hab. Daniela Rolanda Soboty)

Książka stanowi nowy głos w dyskusji na temat naturalizacji fenomenologii. Autor argumentuje za nowym podejściem do naturalizacji rozumianej jako integracja eksplanacyjna fenomenologii z dominującym w neuoronauce poznawczej podejściem neomechanistycznym. W tym celu autor rozwija funkcjonalistyczne odczytanie Husserlowskiej teorii intencjonalności, a także pokazuje jak fenomenologiczne analizy doświadczenia mogą pomóc w budowaniu modeli eksplanacyjnych zjawisk umysłowych.

Co właściwie znaczy rozumieć wypowiedź? Czy oznacza to znać warunki jej sensowności? Doświadczenie, do którego odsyła i z którego zdaje sprawę? Czy będąc w określonym momencie czasowo-sytuacyjnym, oznacza rozumieć horyzont możliwości: (i) jakie daje się rozpoznać, by wybrać to, co uważa się za lepsze przy chłodnej kalkulacji, bardziej korzystne ze względu na potrzeby czy na stawiane sobie cele? Bądź też, (ii) demaskując mechanizm dominacji, wyzwolić się z zależności? Jeśli tak, to wystarczyłby horyzont faktyczności, hermeneutyka, której podwaliny Martin Heidegger położył w Byciu i czasie. Obszar badania odsłania się jednak dopiero wówczas, gdy wiara w sens wypowiedzi okazuje się kłopotliwa.

Głównym zadaniem, jakie stawiam sobie w tej książce, jest przedstawienie i analiza wątków arystotelesowskich w ontologii Romana Ingardena. Ograniczam się do centralnej kwestii arystotelesowskiej metafizyki, to jest do problematyki substancjalizmu, i badam, na ile Ingardena teoria przedmiotu indywidualnego jest zbieżna z podstawowymi tezami arystotelesowskiej koncepcji substancji. Niejako przy okazji przeprowadzam też systematyczne analizy głównych zagadnień substancjalizmu, koncentrując się zwłaszcza na problemie jedności substancjalnej i warunków możliwości istnienia substancji złożonych.

Książkę zamykają dwa apendyksy. Są to artykuły Romana Ingardena: Uwagi do problemu idealizm–realizm oraz O formalnej budowie przedmiotu indywidualnego. W polskim przekładzie (autorstwa Witolda Płotki) ukazują się po raz pierwszy.